Czy wiesz, że w przypadku 30% nowotworów istnieje związek między sposobem odżywiania a rozwojem choroby?
Zależnie od tego jaką żywność będziemy wybierać, może ona zwiększać lub zmniejszać ryzyko nowotworu.
Do czynników, które zwiększają ryzyko rozwoju raka zaliczamy także:
Dietę, którą można stosować w trakcie profilaktyki jest dieta antynowotworowa, której celem jest zapobiegać zachorowaniu na raka u osoby zdrowej. Pamiętajmy, że nasz organizm jest złożonym mechanizmem, na który wpływ ma wiele czynników, dlatego też należy wziąć pod uwagę, iż stosowanie wyłącznie diety antyrakowej sprawi, że nie zachorujemy.
Produkty roślinne, warzywa i owoce wytwarzają specjalne substancje, tzw. związki fitochemiczne, które pełnią w roślinie funkcje obronne. Są to związki, które działają antyoksydacyjnie, chronią roślinę przed szkodliwymi czynnikami środowiskowymi, są substancjami bioaktywnymi, które działają zapobiegawczo i leczniczo u ludzi. Korzyścią diety antynowotworowej jest również, to że bazuje ona na warzywach i owocach, których powinniśmy zjadać w ilości 3 porcje warzyw i 2 porcje owoców, zaś mięso jest dodatkiem.
Do produktów antynowotworowych zaliczamy:
Komponując dietę antynowotworową należy uwzględnić produkty zbożowe z ciemnej mąki (pieczywo, makarony), kasze, płatki owsiane oraz produktów będących źródłem kwasów tłuszczowych omega-3 (ryby, olej lniany, oliwa z oliwek).
Dieta antynowotworowa nie jest lekiem, który leczy raka jest jedynie czynnikiem, który wspomaga i chroni przed zachorowaniem (jest działaniem profilaktycznym). Niestety bardzo często pacjenci rozumieją dietę antynowotworową jako coś co leczy raka. W trakcie leczenia onkologicznego dieta powinna być dobrana indywidualnie dla każdego pacjenta, uwzględniająca rodzaj stosowanego leczenia, typ nowotworu, aktualny stan zdrowia i samopoczucie chorego.
Centrum Diagnostyki i Terapii Onkologicznej NU-MED w Zamościu, wyposażone jest w pracownię diagnostyczną z urządzeniem PET-CT.
PET-CT czyli Pozytonowa Tomografia Emisyjna to badanie obrazowe, z wykorzystaniem medycyny nuklearnej. Nieinwazyjne badanie PET-CT łączy dwie metody diagnostyczne tj. klasyczną tomografię komputerową CT oraz pozytonową tomografię emisyjną (PET), obrazującą procesy życiowe na poziomie komórek. Badanie PET-CT pozwala przeanalizować metabolizm zmian chorobowych, który różni się od metabolizmu zdrowych komórek.
Przed badaniem pacjent powinien poinformować personel medyczny o zażywanych lekach i poziomie cukru. Badanie przeprowadzane będzie w środku dnia. Zaleca się zjedzenie lekkiego śniadania oraz zażycie standardowo przyjmowanych leków przeciwcukrzycowych. Na cztery godziny przed badaniem nie należy niczego spożywać, w tym także insuliny. Dozwolone jest wyłącznie picie niegazowanej, niesłodzonej wody. Przed badaniem mierzony będzie poziom cukru we krwi. Bardzo ważne jest aby poziom glikemii przed badaniem był wyrównany. Zbyt wysokie wartości glikemii są przyczyną powstania artefaktów, niejednokrotnie uniemożliwiają przeprowadzenie badania.
Email: pet.zamosc@nu-med.pl
Nr tel: 84 535 9 800
Nr tel: 84 535 9 820
Ośrodki NU-MED Grupy realizują profilaktykę zdrowotną poprzez jednorazowe oraz cykliczne akcje, a także w formie programów profilaktycznych.
Profilaktyka dzieli się na:
Profilaktyka wczesna i pierwotna w ośrodkach Grupy NU-MED realizowana jest poprzez organizację eventów z elementami rekreacji, np. bieg „Ubiegamy się o zdrowie” w Katowicach (organizowany wspólnie ze Śląskim Uniwersytetem Medycznym) i w Tomaszowie Mazowieckim. Działaniom profilaktycznym sprzyjają też wszelkiego rodzaju plenerowe festyny, podczas których dokonuje się pomiaru poziomu cukru we krwi, pomiar ciśnienia tętniczego, czy przeprowadzana jest analiza składu ciała. Nasza Kadra angażuje się w szereg działań o charakterze charytatywnym oraz akcje z zakresu profilaktyki nowotworowej i promocji zdrowia. Współpracujemy z fundacjami i stowarzyszeniami (np. Amazonki) wspierając chorych i ich bliskich w walce z chorobą nowotworową. Grupę NU-MED w zakresie profilaktyki zdrowotnej wspiera Fundacja NU-MED.
Wszystkie informacje odnośnie organizowanych wydarzeń najlepiej śledzić na naszych profilach społecznościowych: Facebook (NU-MED Onkologia)
Realizacja profilaktyki wtórnej to organizowanie badań przesiewowych, np. mammografii, USG piersi, oznaczanie PSA pod kątem wykrycia nowotworów gruczołu krokowego i inne. Zorganizowaną formą działań są programy profilaktyczne.
Specjalistyczny Szpital Onkologiczny NU-MED w Tomaszowie Mazowieckim jest jedną z placówek w Polsce, która realizuje programy profilaktyczne tj.:
Informacje odnośnie realizowanych programów profilaktycznych znajdują się tutaj NU-MED | Projekty
Jakie badania profilaktyczne należy wykonywać i kiedy?
Nu-Med Grupa S.A. jest realizatorem programu profilaktyki raka piersi finansowanego przez NFZ, zarówno na etapie badań podstawowych, jak i diagnostyki pogłębionej. Oferujemy pełen pakiet badań diagnostycznych - mammografia, USG piersi, biopsja, badanie rezonansem magnetycznym (MRI).
Centrum Profilaktyki Chorób Piersi to stacjonarna Pracownia Mammografii w Ostródzie, wyposażona w najnowszej generacji aparat: Mammomat Inspiration. Programem bezpłatnej mammografii objęte są Panie w wieku 45-74 lat, które:
Z programu wyłączone są Panie u których już wcześniej zdiagnozowano zmiany nowotworowe w piersi o charakterze złośliwym.
Dla osób objętych programem skierowanie nie jest wymagane.
Pozostałe Panie, mogą skorzystać z bezpłatnego badania na podstawie skierowania wystawionego przez każdego lekarza specjalistę lub zlecenia z Poradni Onkologicznej, znajdującej się w tej samej lokalizacji. Szczegóły tutaj: Nasze placówki | Elbląg (nu-med.pl)
Badać powinnyśmy się raz w miesiącu, najlepiej kilka dni po miesiączce. Zaczynamy od dokładnego obejrzenia piersi. Oceniamy czy skóra nie jest zmieniona. Trzeba zwrócić uwagę na symetryczność brodawek, czy nie ma z nich wycieku, szczególnie budzi niepokój wyciek krwisty. Jeśli widać poszerzone naczynia krwionośne, tzw. „skórkę pomarańczową”, owrzodzenia skóry piersi należy udać się do onkologa Po obejrzeniu przechodzimy do badania okrężnym ruchem piersi. Zwracamy uwagę na wszelkie nierówności, zgrubienia, szczególnie guzki małe, twarde powinny nas zaalarmować. Pamiętajmy o zbadaniu dołów pachowych. Pierwszym objawem może być dyskomfort w pasze. Jeśli cokolwiek wzbudzi nasz niepokój w trakcie samobadania należy zwrócić się o pomoc do onkologa. Do Poradni Onkologicznej skierowanie nie jest wymagane.
Chcesz wiedzieć więcej zapraszamy tutaj:
Dowiedz się więcejPsychoonkolog to osoba, która specjalizuje się w pomocy pacjentom zmagającym się z chorobą onkologiczną, osobom, które są po przebytej chorobie oraz ich bliskim i otoczeniu. Zaangażowanie takiego specjalisty w proces leczenia może przyjmować różne wymiary – edukacja, wsparcie i motywacja, towarzyszenie, terapia odpowiadająca na potrzeby pacjenta.
Psychoonkolog może towarzyszyć choremu od diagnozy, poprzez cały proces leczenia do wyzdrowienia bądź śmierci. Korzysta przy tym z różnych sposobów pomagania. Jednym z nich jest rozmowa psychologiczna, w czasie której korzystający mają przede wszystkim okazję, by wypowiedzieć swoje myśli, emocje, obawy i wątpliwości związane z doświadczaniem choroby. W rozmowie pacjent ma szansę usłyszeć siebie, przyjrzeć się swojej postawie wobec choroby. Już od momentu diagnozy, na początkowych i kolejnych etapach leczenia (w trakcie radioterapii, chemioterapii, immunoterapii itp.) możemy korzystać ze wsparcia, by odszukiwać w sobie siły i motywację do zdrowienia, wzmacniać nadzieję i pokonywać kryzysy. Zaangażowanie pacjenta to ważny aspekt całego procesu leczenia – w tym również może pomóc psychoonkolog, wskazując obszary, na które pacjent ma wpływ.
Od psychologa możemy dowiedzieć się o technikach relaksacji, radzenia sobie ze stresem czy „dyskutowania” z własnymi myślami, by były bardziej zdrowe i wspierające. W sytuacji pogorszenia stanu zdrowia, gdy leczenie nie przynosi oczekiwanych rezultatów psychoonkolog może towarzyszyć pacjentowi i jego rodzinie w zadbaniu o jakość życia pacjenta i rozwiązywaniu trudności związanych z tym etapem życia, jakim jest umieranie.
Choroba onkologiczna zmienia dotychczasowe życie w każdej rodzinie. Zdarza się, że komunikacja między chorym a jego bliskimi jest nieefektywna, rozmowa z psychoonkologiem na ten temat może wpłynąć na poprawę w relacjach. Członkowie rodzin mogą korzystać z pomocy psychoonkologa, gdy nie wiedzą jak wspierać swojego chorego. Spotkania takie mogą pomóc wspierającym w lepszym zrozumieniu pacjenta na wszystkich etapach leczenia i zaawansowania choroby. Czasami rodzina potrzebuje skorzystać z takiej pomocy wcześniej niż sam pacjent jest na nią gotowy. To pacjent decyduje czy i kiedy zechce skorzystać ze wsparcia, jakie oferuje psychoonkolog.
Opracowała: Milena Milczuk, psychoonkolog CDiTO Zamość
Radioterapia obok chirurgii i chemioterapii jest jedną z głównych metod leczenia onkologicznego. Dzieli się na:
Radioterapia jest jedną z głównych metod leczenia onkologicznego. Na obecnym etapie rozwoju technologii, przy nowoczesnych technikach napromieniania skuteczność leczenia tą metodą wzrasta. Należy zaznaczyć, że radioterapia jest również jako metoda samodzielna w leczeniu onkologicznym, co wiąże się z jej wysoką skutecznością.
Tatuaże są konieczne dla odtwarzalności ułożenia pacjenta na aparacie terapeutycznym, są to minimum trzy punkty na ciele pacjenta, które wskazują elektroradiologom punkt referencyjny, z którego automatycznie pacjent przesuwany jest na obszar napromieniania, celem uzyskania pozycji terapeutycznej.
Po kwalifikacji pacjenta do radioterapii i wykonaniu tomografii komputerowej koniecznej do utworzenia planu leczenia, pacjent oczekuje od 1 do 2 tygodni na rozpoczęcie leczenia radioterapeutycznego.
Jest to zależne od rodzaju wykonywanej pracy, ale również od stopnia zaawansowania choroby oraz obszaru napromieniania i indywidualnych predyspozycji pacjenta. Należy zaznaczyć, że pacjent w trakcie leczenia radioterapią może czuć się osłabiony, zmęczony, dlatego zaleca się odpoczynek i zwolnienie lekarskie.
Sama procedura radioterapeutyczna jest bezbolesna, utrudnienia które pacjent może odczuwać to reakcje organizmu na napromienianie, które mogą lecz nie muszą wystąpić w trakcie leczenia. Pacjent jest też pod stałą kontrolą lekarza radioterapeuty i jeden raz w tygodniu ma wizytę lekarską lub gdy zaistnieje potrzeba. Wszelkie dolegliwości można zgłaszać również elektroradiologom, którzy przekażą informację lekarzowi prowadzącemu lub dyżurnemu.
Jeżeli wystąpią dolegliwości to pacjent może zgłosić je elektroradiologom, oni następnie zgłoszą lekarzowi radioterapeucie lub pacjent może bezpośrednio poprosić o konsultację z radioterapeutą.
Radioterapeuta jest zawsze dostępny w szpitalu.
Jeżeli istnieją wskazania do pooperacyjnej radioterapii, leczenie można rozpocząć po całkowitym wygojeniu się ran pooperacyjnych. Po zakończonym okresie rekonwalescencji. Decyzja o rozpoczęciu radioterapii spoczywa na lekarzu prowadzącym, jest również ustalana na konsylium specjalistów.
Rozrusznik nie jest przeciwskazaniem do radioterapii, jednak konieczna jest konsultacja z kardiologiem przed rozpoczęciem leczenia. Jeżeli obszar napromieniania znajduje się w sąsiedztwie rozrusznika, fizycy medyczni mierzą dawkę w obszarze rozrusznika. Napromienianie odbywa się pod kontrolą – pacjent jest podłączony do kardiomonitora oraz przy każdej frakcji obecny jest lekarz internista i/lub radioterapeuta.
Chorzy poddani teleradioterapii i brachyterapii nie promieniują po wyjściu z pomieszczenia terapeutycznego, dlatego nie stanowią żadnego zagrożenia dla otaczających je osób, w tym dzieci, kobiet w ciąży.
Leczenie pacjentów odbywa się w trybie ambulatoryjnym i szpitalnym. Większość pacjentów leczonych jest w trybie ambulatoryjnym, może również przebywać w hostelu w sytuacji gdy odległość do miejsca zamieszkania jest daleka. Do zakładu radioterapii pacjent może docierać samodzielnie lub zorganizowanym transportem. Leczenie radioterapeutyczne może odbywać się w szpitalu, decyzje o hospitalizacji podejmuje lekarz radioterapeuta.
Celem oceny skuteczności leczenia badanie najlepiej wykonać 3 miesiące po zakończonym leczeniu radioterapeutycznym. Jest to związane m.in. z występowaniem wczesnych odczynów popromiennych, które mogą wpływać na niejasny obraz diagnostyczny i niewłaściwą ocenę diagnostyczną Radioterapia ma również odległy efekt leczenia widoczny w badaniach obrazowych. Decyzję o terminie badania zawsze podejmuje lekarz. Istnieją bowiem przypadki, że pacjenci są diagnozowani podczas leczenia celem oceny regresji lub progresji choroby (radioterapia adaptacyjna).
Alkohol działa silnie drażniąco na śluzówki, przyczynia się do nasilenia dolegliwości związanych z radioterapią (takich jak np. biegunka) i zaburza metabolizm organizmu. Dlatego też w trakcie leczenia pacjenci nie mogą pić alkoholu, powinni też unikać gotowych płukanek do jamy ustnej na bazie alkoholu. Ponadto alkohol jest czynnikiem, który może potęgować do powstania innych chorób np. stłuszczenia wątroby. Nadmierne spożywanie alkoholu jest też jednym z czynników powstawania chorób nowotworowych.
Podczas radioterapii oraz już w momencie wykrycia choroby nowotworowej należy zrezygnować z palenia papierosów i wyrobów tytoniowych, które również jak alkohol może nasilać dolegliwości związane z radioterapią, np. podrażnienie błony śluzowej jamy ustnej i gardła. Palenie papierosów jest jednym z głównych czynników powodujących raka płuc, raka pęcherza moczowego.
Nadmierne spożywanie alkoholu i palenia papierosów może w przyszłości spowodować wystąpienie np. raka krtani.
Podczas radioterapii mogą wystąpić wczesne odczyny popromienne skóry. Wczesny odczyn popromienny występuje jako zapalenie skóry w postaci łagodnej wysypki, zaczerwienienia, łuszczenia na sucho lub na wilgotno, może również wystąpić owrzodzenie. Jest to zależne od m.in. pojedynczej dawki frakcyjnej oraz dawki całkowitej. Dlatego napromienianą skórę należy delikatnie myć ciepłą (nie gorącą) wodą oraz delikatnie osuszać ręcznikiem, starać się nie podrażniać napromieniowanej skóry. Nie wolno używać na tym obszarze skóry dezodorantów, kremów, oliwek, środków zawierających alkohol, plastrów, itp. Można używać łagodnych dermokosmetyków o pH neutralnym dla skóry, nie zawierających barwników, ani środków zapachowych. Obszar wyrysowany na ciele pacjenta tzw. punkty wejścia wiązki ( określające i pomocne dla uzyskania odtwarzalnej pozycji terapeutycznej), mogą się wycierać od ubrań i mycia, natomiast nie należy się tym przejmować, ponieważ pacjenci podczas planowania w tomografii komputerowej mają wykonywane trwałe punkty - tatuaże, które stanowią odwzorowanie obszaru napromieniania, a elektroradiolodzy przy seansach radioterapeutycznych poprawiają mało widoczne punkty bądź odtwarzają je dzięki wcześniej wykonanym tatuażom.
Istotnym jest, że nie ma konieczności wyrysowywania pacjenta mazakiem, ponieważ tatuaże stanowią najważniejsze punkty odniesienia. Każdy pacjent ma opracowany indywidualny plan leczenia, który pozwala na dokonanie odpowiednich przesunięć zgodnie z wartościami zaplanowanymi. Rysunki służą jako narzędzie dodatkowe, lecz nie są konieczne.
W przypadku leczenia obszaru głowa-szyja do golenia należy używać tylko maszynki elektrycznej, miejsca napromieniane należy golić na sucho. Nie wolno golić twarzy „na mokro” za pomocą maszynki jednorazowej/brzytwy. Nie wolno stosować płynów po goleniu. Podrażnionej skóry nie należy trzeć, drapać, opalać, tatuować, nagrzewać ani chłodzić (np. workami z lodem). W trakcie leczenia przeciwwskazane są kąpiele parowe, sauna, zabiegi kosmetyczne, kąpiele w basenach z wodą chlorowaną. Nie można podrażniać mechanicznie miejsca napromienianego poprzez ocieranie, drapanie oraz noszenie ciasnej bielizny. Zaleca się noszenie luźnych bawełnianych ubrań tak, aby nie obcierały one napromienianej okolicy. Napromieniana skóra jest wrażliwa jeszcze kilka tygodni po leczeniu. Należy przestrzegać wyżej wymienionych zaleceń jeszcze do 2 tygodni po zakończeniu radioterapii. Po radioterapii przeciwskazane jest opalanie się na słońcu oraz korzystanie z solarium.
Ważne: Pacjenci napromieniani w lokalizacji głowa- szyja oraz głowa mają wykonane indywidualne maski termoplastyczne, gdzie punkty konieczne do odtwarzalności ułożenia są wyklejane na masce, dlatego w tej grupie chorych nie wykonuje się tatuaży.
Nie ma przeciwskazań do mycia się podczas leczenia radioterapeutycznego, ważne jest aby nie stosować drażniących produktów w miejscu napromieniania i delikatnie wycierać ręcznikiem okolicę leczoną.
Jest to metoda badania, w której wykorzystuje się zjawisko jądrowego rezonansu magnetycznego. Pacjenta umieszcza się w silnym polu magnetycznym i dodatkowo poddaje działaniu fal radiowych. W wyniku skomplikowanych procesów zachodzących wewnątrz organizmu, które są przetworzone w trakcie badania przez system komputerowy tworzony jest obraz badanego narządu w 3 płaszczyznach ( strzałkowa, czołowa i poprzeczna).
Badanie nie wymaga specjalnego przygotowania, jednak ze względu na możliwość podania kontrastu w trakcie badania, wskazane jest, aby pacjent nie spożywał posiłków na 2 godz. przed badaniem. Ze względu na silne pole magnetyczne występujące w pomieszczeniu, w którym wykonuje się badanie zaleca się, ubrać w luźną odzież, pozbawioną metalowych elementów, takich jak: guziki, pasek. Przed wejściem do sali badań należy zdjąć i zostawić wszelkie metalowe przedmioty: spinki, zegarki, okulary, biżuterię, aparat słuchowy, telefony oraz zmyć makijaż (w przypadku badania głowy). W przypadku MR oczodołów i twarzoczaszki bezwzględnie wymagane jest zmycie makijażu (drobinki metali wpływają na jakość badania).
Większość badań MRI trwa od 15 do 45 minut, w zależności od badanego obszaru oraz niezbędnej ilości uzyskiwanych obrazów, choć czasem badanie może trwać 60 minut i dłużej. Bardzo ważne dla pacjenta jest pozostanie w bezruchu w trakcie wykonywania badań.
We wnętrzu aparatu MR umieszczone są magnesy tzw. cewki gradientowe, które na przemian są szybko włączane i wyłączane. To wprawia je w wibracje wywołujące charakterystyczny stukot, który słychać podczas pracy aparatu. Jest to zjawisko normalne i nie należy się go obawiać. Każdy pacjent podczas badania otrzymuje specjalne zatyczki do uszu i słuchawki wyciszające w celu zmniejszenia dyskomfortu związanego z działaniem rezonansu. Podczas badania puszczana jest muzyka celem wygłuszenia głośnych sygnałów aparatu. Pacjent ma możliwość odmowy puszczania muzyki.
Hałas związany jest z prawidłową pracą aparatu, dlatego nie należy się go obawiać, gdyż nie stanowi on zagrożenia. Pacjent, żeby zmniejszyć jego dyskomfort, otrzymuje zatyczki do uszu i/lub słuchawki, aby podczas badania mógł słuchać muzyki jeżeli sobie życzy.
Nie, na badanie MR odpłatne nie jest potrzebne skierowanie, pacjent po przyjściu na badanie sam wypełnia skierowanie i ankietę zawierającą informację na temat przeciwwskazań do badania.
Badanie MR uważane jest za bezpieczne. W celu wykonania badania wykorzystuje się pole magnetyczne i fale radiowe, których działanie nie wywołuje żadnych skutków ubocznych. Istnieją bowiem bezwzględne przeciwskazania do przeprowadzenia badania i dotyczą one pacjentów np.: z wszczepionym kardiostymulatorem, neurostymulatorem, metalowymi elementami w obrębie gałki ocznej. Jest to związane z wytwarzaniem przez aparat MR silnego pola magnetycznego, które może spowodować zakłócenia w pracy rozrusznika serca i stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta bądź może spowodować przemieszczanie się w organizmie metalowych elementów.
Środek kontrastowy (środek cieniujący) to płynna substancja stosowana w diagnostyce obrazowej w celu poprawy widoczności struktur i procesów zachodzących wewnątrz ciała. Działa poprzez zwiększenie kontrastu między różnymi tkankami, co ułatwia lekarzom ocenę i diagnozowanie różnych schorzeń. Środki kontrastowe wykorzystywane są m.in. w badaniach Tomografii Komputerowej, w Kardiologii Inwazyjnej, w Rezonansie Magnetycznym.
Środki kontrastowe stosowane podczas badań MR to najczęściej paramagnetyki, których podstawowym składnikiem jest gadolin. Wykorzystuje się je do lepszego uwidaczniania narządów, lokalizowania guzów nowotworowych, stanów zapalnych, a także obrazowania naczyń krwionośnych oraz blizn po uszkodzeniach tkanek.
Istnieją bowiem przeciwskazania do podania środka kontrastowego takie jak np.: niewydolność nerek, uczulenie na jod.
Rezonans magnetyczny z kontrastem nie jest również zalecany u kobiet w ciąży. Gadolin ma zdolność przenikania przez łożysko, więc może kumulować się w organizmie płodu, zaburzając rozwój jego tkanek i narządów. Z tego powodu rezonans z kontrastem u ciężarnych wykonuje się tylko okazjonalnie, gdy korzyści z niego płynące są większe niż potencjalne zagrożenia.
Pacjenci u których zastosowano środek kontrastowy zalecane mają po badaniu picie dużej ilości wody niegazowanej, celem wypłukania kontrastu.
Jodowe środki kontrastujące mogą być podawane dożylnie lub dotętniczo i wtedy wydalane są przez nerki. Mogą też być podawane bezpośrednio do przewodu pokarmowego, dróg moczowych, dróg rodnych, dróg żółciowych, kanału kręgowego.
Podczas badania Rezonansu Magnetycznego najczęstszą drogą podania jest droga dożylna. Wówczas pacjent ma założony wenflon i za pomocą strzykawki automatycznej lub poprzez ręczne wstrzyknięcie podawany jest środek kontrastowy. Podczas podawania kontrastu pacjent może odczuwać uczucie ciepła, natomiast jest to reakcja normalna. W czasie podawania kontrastu oraz podczas całego badania pacjent jest obserwowany przez personel medyczny.
Badanie nie wymaga specjalnego przygotowania, jednak ze względu na możliwość podania kontrastu w trakcie badania, wskazane jest, aby pacjent nie spożywał posiłków na 2 godz. przed badaniem. Z powodu możliwości podania kontrastu w trakcie badania Pacjent może zostać poproszony o dostarczenie w dniu badania wyniku krwi poziomu kreatyniny. Ze względu na silne pole magnetyczne występujące w pomieszczeniu, w którym wykonuje się badanie, zaleca się, aby odzież pacjenta pozbawiona była części metalowych takich jak np.: guziki, zamki, cekiny. Przed wejściem do sali badań należy zdjąć i zostawić wszelkie metalowe przedmioty: spinki, zegarki, okulary, biżuterię, aparat słuchowy, pasek, telefony oraz zmyć makijaż (w przypadku badania głowy). W przypadku MR oczodołów i twarzoczaszki bezwzględnie wymagane jest zmycie makijażu (drobinki metali wpływają na jakość badania).
Istnieję względne i bezwzględne przeciwskazania do badania za pomocą rezonansu magnetycznego.
Przeciwskazania bezwzględne – u tych chorych bezwzględnie nie wykonuje się badania rezonansu magnetycznego.
Przeciwskazania bezwzględne:
Przeciwskazania względne – u tych chorych można wykonać badanie za pomocą rezonansu magnetycznego, lecz konieczne jest dostarczenie istotnych informacji od lekarza kierującego o braku przeciwskazań.
Przeciwskazania względne:
W powyższych przypadkach (względnych przeciwskazaniach) konieczne jest dostarczenie do pracowni MR zaświadczenia od lekarza kierującego o braku przeciwwskazań do badania i paszportu wszczepionych elementów oraz dokumentacji medycznej dotyczącej leczenia operacyjnego. Badanie MR w tych przypadkach możliwe jest tylko wtedy kiedy implanty wykonane są z materiałów posiadających atest pozwalający na badanie MR.
Szpitale Onkologiczne Grupy NU-MED S.A. zapewniają szybką ścieżkę diagnostyki i kompleksowego leczenia onkologicznego ramach Pakietu Onkologicznego Ministerstwa Zdrowia.
Świadczenia medyczne są realizowane w ramach szybkiej ścieżki onkologicznej, dającej Pacjentowi pewność kompleksowej, szybkiej diagnostyki wstępnej i pogłębionej oraz wdrożenia leczenia onkologicznego ustalonego przez interdyscyplinarny zespół lekarzy specjalistów, składający się z lekarza onkologa, lekarza radioterapeuty oraz lekarza o specjalizacji zabiegowej. Wszystkie świadczenia medyczne finansowane są z środków publicznych, bezpłatnie dla Pacjenta.
Jest to metoda badania, w której przy użyciu promieniowania rentgenowskiego uzyskuje się obrazy (przekroje) badanego obszaru ciała. W trakcie badania lampa rentgenowska, inaczej niż w tradycyjnym badaniu rtg, porusza się ruchem okrężnym wokół osi długiej pacjenta. Wiązka promieniowania po przejściu przez ciało pacjenta ulega osłabieniu. Stopień osłabienia rejestrowany jest przez układ detektorów. Uzyskane wartości rejestrowane i przetwarzane są przez system komputerowy tworzący obraz badanego obszaru ciała. Obrazy uzyskiwane są w płaszczyźnie poprzecznej, jednak system pozwala na wykonanie rekonstrukcji wielopłaszczyznowych, dzięki którym lekarz radiolog może dokonywać oceny w 3 płaszczyznach (strzałkowej, poprzecznej i czołowej).
Przed badaniem należy usunąć z badanej okolicy wszelkie metalowe elementy, takie jak zamki, guziki, klamry pasków, agrafki itp. oraz zdjąć spinki do włosów, biżuterię, okulary, aparaty słuchowe, niestałe protezy zębowe. W badaniach tomografii komputerowej dla uzyskania lepszego obrazu często podaje się środki cieniujące (kontrasty). Kontrast podczas tomografii komputerowej jest zazwyczaj podawany dożylnie. Pacjentowi zakładany jest wenflon, przez który środek kontrastowy jest wprowadzany do krwiobiegu. W niektórych przypadkach kontrast może być podawany doustnie, zwłaszcza gdy celem badania jest ocena przewodu pokarmowego. W przypadku oceny dolnego odcinka przewodu pokarmowego ( jelito grube) lekarz radiolog może zlecić podanie kontrastu drogą doodbytniczą.
W zależności od obszaru i rodzaju badania (z kontrastem i/lub bez kontrastu), szacunkowy czas wynosi od 10 do 20 minut. Istotne jest aby pacjent uważnie słuchał poleceń personelu medycznego.
Tak, na badanie odpłatne tomografii komputerowej potrzebne jest skierowanie od lekarza. Jest to związane z wykorzystaniem promieniowania jonizującego, którego zastosowanie musi mieć szczególne uzasadnienie.
Środek cieniujący tzw. kontrast to płynna substancja stosowana w badaniach diagnostycznych w celu uszczegółowienia uzyskiwanego obrazu. W wyniku jego zastosowania poprawia się jakość wykonywanego badania. Środek cieniujący jest częściej podawany w badaniach tomografii komputerowej niż rezonansu magnetycznego.
Kontrast przed tomografią komputerową jest zazwyczaj podawany dożylnie. Pacjentowi zakładany jest wenflon, przez który środek kontrastowy jest wprowadzany do krwiobiegu. W niektórych przypadkach kontrast może być podawany doustnie, zwłaszcza gdy celem badania jest ocena przewodu pokarmowego. Lekarz radiolog może zlecić również podanie środka kontrastowego drogą doodbyticzą – dotyczy to badań dolnego odcinka przewodu pokarmowego (jelita grubego).
Tomografia komputerowa jest badaniem obrazowym i w jego trakcie wykonywane są obrazy (przekroje poprzeczne) badanego obszaru ciała. Ma długą listę zalet i pomaga zarówno w diagnostyce chorób przewlekłych, jak i stanach nagłych. Niestety wiąże się z pewnym ryzykiem. Wynika ono przede wszystkim z wykorzystania promieniowania rentgenowskiego. Dlatego badania TK wykonuje się na zlecenie lekarza i musi ono mieć uzasadnienie. Lekarze kierują na tomografię tylko wtedy, gdy bezpieczniejsze badania nie są wystarczające, aby postawić diagnozę. W trakcie badania TK używa się minimalnej dawki promieniowania koniecznej do uzyskania wysokiej jakości obrazów diagnostycznych. Należy pamiętać, że korzyści dla zdrowia, wynikające z diagnostyki, przewyższają ewentualne ryzyko.
Najlepiej ubrać się w lekką bawełnianą odzież. Ważne, żeby na niej nie było żadnych metalowych elementów – zamków, guzików. Należy zdjąć ozdoby z włosów, okulary, aparaty słuchowe, niestałe protezy zębowe. W badaniach tomografii komputerowej dla uzyskania lepszego obrazu często podaje się środki cieniujące (kontrasty) dożylnie lub/i doustnie, dlatego na 4 godziny przed badaniem należy nie spożywać posiłków. Z powodu możliwości podania kontrastu w trakcie badania Pacjent może zostać poproszony o dostarczenie wyniku badania poziomu kreatyniny.
Przeciwwskazaniem do wykonania badania TK jest ciąża (można badać kobiety w ciąży, jeśli jest to bezwzględnie konieczne, w sytuacjach zagrożenia życia).
Bezwzględnym przeciwwskazaniem do wykonania badania TK z zastosowaniem jodowych środków cieniujących jest występowanie wola toksycznego tarczycy, uczulenia czy nadwrażliwość na jod.
Względne przeciwwskazania do wykonania badania TK z zastosowaniem jodowych środków cieniujących (wskazana przed badaniem konsultacja lekarza specjalisty):
Dobre nawodnienie pacjenta zmniejsza objawy uboczne po podaniu kontrastu. Nie ma przeciwwskazań do badania TK w stanach zagrożenia życia.
Wynik badania jest przygotowany w ciągu kilku lub kilkunastu dni. Zależy to od stopnia trudności badania.
Na wynik badania składa się:
Wraz z wynikiem badania Pacjent odbiera poprzednie wyniki badań obrazowych, jeżeli takie pozostawił w pracowni.
Onkologia kliniczna dawniej chemioterapia jest jedną z trzech podstawowych metod leczenia nowotworów złośliwych – jest to jedyna metoda, która działa na cały organizm człowieka czyli jest to tzw. leczenie systemowe.
Każdy lek niezależnie od drogi podania czy rodzaju leku, może powodować objawy uboczne. Ich natężenie wynika w znacznej mierze z indywidualnej tolerancji, u każdego człowieka innej.
Po niektórych cytostatykach TAK, głównie po Antracyklinie i Taksanie.
W Naszym Ośrodku nie ma odległych terminów przyjęć (max. do 10 dni). Termin przyjęcia zależy od posiadania aktualnych badań obrazowych, wyniku histopatologicznego, niezbędnych badań molekularnych. (Lekarz w czasie wizyty w poradni przygotowuje pacjenta do rozpoczęcia leczenia)
To zależy od choroby i jej zaawansowania. Mogą być to 4 miesiące, a może być wiele lat.
Wszystko zależy od wykonywanego zawodu, rodzaju leczenia oraz stanu zdrowia pacjenta. Jest to zawsze wspólna decyzja chorego i lekarza.
Efekty uboczne mogą być naprawdę różne. Zależy to od wybranego leku.
Chemioterapia wywołuje: nudności, biegunki, pogorszenie morfologii.
Leki celowane powodują: zmiany skórne, biegunki, nadciśnienie.
Immunoterapia wywołuje: zaburzenia endokrynologiczne oraz choroby zapalne z autoagresji.
Pacjenci mogą być poddawani leczeniu w warunkach oddziału onkologii klinicznej w trakcie hospitalizacji lub w warunkach ambulatoryjnych na oddziale dziennym (pobyt jednodniowy). Obecnie, wraz z dostępnością leków nowej generacji, coraz częściej stosowana jest właśnie chemioterapia ambulatoryjna.
Leczenie systemowe może być stosowane na różnych etapach leczenia onkologicznego w połączeniu z chirurgią oraz w leczeniu skojarzonym z radioterapią, a także samodzielnie.
Stosujemy leczenie:
Podczas leczenia trzeba być aktywnym fizycznie.
Zależy od rodzaju leczenia. Zwykle od 1-2 dni do 14 dni.
Wszystko zależy od rodzaju leczenia. Pacjent musi być poinformowany przez lekarza o tym jakie produkty są zakazane przy stosowaniu konkretnej terapii.
Nasz Ośrodek zapewnia swoim pacjentom konsultacje z dietetykiem.
Niektóre cytostatyki wymagają stosowania zestawów wielowitaminowych, np. pemetrksed. Nie ma bezwzględnych przeciwskazań do stosowania witamin w trakcie leczenia systemowego, ale zawsze powinno się omówić to z lekarzem i nie należy korzystać z dużej ilości suplementów. Podczas stosowania Deksametazonu, należy przyjmować wapno z witaminą D3 oraz lek z potasem i magnezem. Przy leczeniu systemowym opartym o platyny (Cisplatyna, Karboplatyna, Oxaliplatin) należy przyjmować magnez z Vit B6. Wskazania do przyjmowania żelaza z kwasem foliowym musi określić lekarz.
Copyright © 2024 Grupa NU-MED
Projekt i wykonanie: 
Polski
English